24

wszystkiego dobrego rodzinie odnalezionego chłopca, pochwaliła
- Jeżeli nie wieziesz mnie do domu Winbornów - spiorunowała
- Podsumujmy fakty - chrząknęła Milla, wracając do tematu. -
an43
Potrzebuję nowego komputera, myślała, słuchając pisków i
organów, to jeszcze w dodatku żył i miał się świetnie?
się przypadkowego dzieciaka. No, przynajmniej to właśnie
Łzy popłynęły jej po twarzy, łzy wściekłości i bólu, łzy wysiłku,
No tak. Rzeczywiście w trzeciej dziurce od góry coś siedziało.
będzie już z górki. Zatrzymamy się w pierwszym przydrożnym
Dziesięć minut później, gdy Diaz leżał przy niej, Milla
sobie jakąś broń, to chyba tylko w bucie. Nie było to specjalnie
niemowlęcy zapach. Dotknęła dłonią jego jasnych miękkich włosków,
an43

Osiemdziesiątka. Jezu. Za sześćdziesiąt lat. Za pięćdziesiąt dziewięć od dzisiaj!
– Nie jesteś ciekawa, jak to zrobiłam? W jaki sposób ją sprzątnęłam?
Może już dzisiaj.
wróci do domu koło północy. Super. Nagle jego uwagę zwróciła notatka w terminarzu.
Nie ona siedziała dzisiaj za kierownicą.
czekoladowego, nieustannie zadowolonego labradora imieniem Hershey. Pies łasił się właśnie
sekretarka, nie ma przekierowania do poczty głosowej. Rozłączył się i spróbował po raz
– Udaje się?
Wiedziała o tym.
jesteś? Na miłość boską, Jennifer!
– Mam – mruknął Hayes. Padał ze zmęczenia. Porównał oba obrazy – na monitorze i na
buickiem na ulicę. Jennifer zahamowała z piskiem opon i wyminęła staruszka.
Zamknął oczy i usiłował przywołać obraz w pamięci. Cytry, data, nazwa szpitala i coś
Nie ona jedna. Ledwie rozbrzmiały pierwsze tony, Dirk, cholerny kundel jej męża,
– Nie, to bez sensu.